Byłoby...

Choróbsko wyczucie czasu ma po prostu perfekcyjne.

We czwartek jeszcze miałam nadzieję, że się uda. Dzień był piękny, wybraliśmy się zatem podbijać Zosieńkowym uśmiechem Piknik Europejski i przespacerować się w miłym otoczeniu. Jednak plan był nieco zbyt ambitny już na starcie... Zosia śmiała się i bawiła po prostu setnie, dopóki nie dotarliśmy do rynku, czyli na ów Piknik właśnie. Tu już zaczęły się schody. Cóż, przepychający się wokół tłum ludzi zupełnie jej nie odpowiadał, rozmarudziła się przepotwornie, zbojkotowała wózek - a na domiar złego chusta została omyłkowo w samochodzie. Ale my twardo, niezrażeni, próbowaliśmy z dzieciem na rękach przebrnąć do cichszej części atrakcji - do parku. Jednakże parkowa "cichość" tego dnia postanowiła przenieść się w strategiczną, z góry upatrzoną pozycję, bardzo bardzo odległą od owego parku. I wszystkich innych parków miejskich pewnie też. Tego dnia najwyraźniej cała populacja, której nie dane było skorzystać z majówki w klimacie last minute, wybrała się na podbój parków i deptaków. I fontann. I budek z goframi, lodami i watą cukrową...

Ogółem, ścieżki, których klimat na co dzień zadowoliłby średniej klasy ascetę poszukującego pobliskiego odludzia, tego dnia zamieniły się w ruchliwe autostrady. Pogoda też nie mogła się zdecydować, prażyło i przewiewało zimnym wietrzyskiem jednocześnie. Wszystko to skumulowało się w naszym całkiem zaskoczonym dziecięciu, i osiągnąwszy marudzeniowy pik - poskutkowało jedynym słusznym rozwiązaniem, czyli Zosia zapadła w kamienny sen. I wtedy nawet spacer nam się udał. W parkowo-autostradowych korkach, ale za to w doborowym towarzystwie :) i z lodami ;] 

Po pikniku Zosia zjadła kawałek pierwszego w swoim życiu gofra, wydudniła wodę ze swego obecnie ukochanego przyjaciela: bidonu, po czym powędrowała ze swymi spragnionymi majówkowych wrażeń rodzicami na grilla... no tam to dopiero marudność zapanowała nieziemska - raczkować nie było zbytnio gdzie, mama nie pozwoliła zjadać kwiatków, a w dodatku nie udało się grzechotką zrobić wyłomu w betonie! Ech, nie wspominałam Wam jeszcze, ale herbaciana odczuwa od tygodnia atrakcje zębowego armagedonu... I końca nie widać :/

Mimo marudzenia, na grillu jednak miło było, nawet Zocha miała okazję zapozować do fotek... które umieszczę kiedyś, gdy już wpadną w nasze łapki ;) 

Jednak już podczas spaceru, zaczęły szwankować mi oczy. Coś mgliło, drażniło. Podczas grillowania było już nieciekawie, musiałam czyścić oczy co chwilę, nie wiedząc, czy to jakaś alergia, czy coś się kroi innego..

no i rano się wyklarowało. Znaczy, nie wyklarowało się nic zupełnie, bo herbacina nie mogła otworzyć oczu i trochę potrwało, zanim dała radę na nie przejrzeć. Finał? Kataro-zatoko-oczo-gardło-wszystko w atrakcyjnej, zapalonej formie.

True story.

W podsumowaniu:

parę fotek z części majówkowo-spacerowej:

fotki robione poza strefą majowej wędrówki ludów, jak widać ;)

Gofry! Om nom nom nom...