też planuję taki wpis, bo u nas zabezpieczania okrojone do potrzebnego minimum i też mam swój pogląd na ten temat. Zosia już raczkuje i jak na razie szafki ma w nosie. A tam, gdzie się walnęła - nadal wchodzi, ale udaje się coraz lepiej wybrnąć z sytuacji :)

Gratuluję ZOSI kolejnego kroku w dojrzałość :)
Jeszcze parę miesięcy temu sama intensywnie rozpatrywałam co wolno, a co nie wolno mojemu dziecku i teraz kiedy chodzi, a nawet wspina sie na co popadnie przestałam się zastanawiać :) Generalnie pozwalam Wu na wiele, wchodzi na parapety, szafki, zwisa z mebli na rękach albo na jednej nodze. Bierze do ręki normalne sztuće (moja koleżanka widząc, że wziął w rękę drewnianą łyżkę wyrwała mu ją spanikowana), narzędzia i inne przedmioty codziennego użytku, ALE wszystko pod moim czujnym okiem. Jakby nie było bywa jeszcze niezdarny i kiedy balansuje metr na wywalonymi z szafki widelacmi, to interweniuje, ale też bez wrzasku i paniki. Jestem za dawaniem dziecku dużego pola do manewru, ale kiedy rodzic jest w pobliżu. Czy coś mu się do tej pory stało? Tak, kilka guzów, wiele siniaków i dwa razy krew z nosa kiedy grzmotnął się bezpieczną zabawką dla dzieci w wieku +3 miesiące. Z zabezpieczeń domowych mamy tylko zatkane gniazdka.

Asieńko u nas zabezpieczeń brak. Jakichkolwiek. Wychodzę z założenia że jak Maciek walnie w róg stołu to się nauczy, że przy stole się nie biega. Jasne, że nieraz mi się ciepło robiło, ale na szczęście na razie (odpukać) bez większych wypadków. Jeden czy dwa guzy, kilka siniaków i tyle. A że do kominka się ma nie zbliżać sam wie ;) bo przecież to jest siiiiiiiiiiiiiii.. ;P

No to gratulacje dla Zoski i obyś nie miała z Nią nigdy "przebojów" takiego typu jak ja miałam z Młodym ... kiedyś np. przy otwartej szufladzie w komodzie otworzył kolejną ... komoda z cała zawartoscia przewróciła się na Niego. Szczęście, że szuflady jakoś tak się poblokowały, że nie przygniotła Mu nóg całkowicie bo byłaby tragedia. Nie jesteśmy w stanie być przy naszych dzieciach w każdej chwili, a niebezpieczeństw w domu jest naprawdę mnóstwo. Ja mimo wszystko jestem za wprowadzaniem zabezpieczeń i ściąganiem ich w "odpowiednim" momencie. Pozdrawiam, Mama A.

U nas zabezpieczenia tylko na szufladach z nożami i szafkach z talerzami. No i oczywiście z dokumentami. Cała reszta otwarta dla zwiedzającego. Ale przyznam, że chwilami jest to dla mnie uciążliwe, bo trzeba mieć dziecko cały czas na oku. A Fi już nie usiedzi spokojnie w jednym pokoju, on musi wędrować i poznawać;)

Ciężko mi ocenić siebie samą, ale chyba jestem tak po środku :)
Nie przesadzam zbytnio ze wszystkim, ale gdzieś tam ciągle czuję strach o Lili...

Też się właśnie zastanawiałam czy sensem jest zamykanie wszystkich szafek przed dzieckiem (pomińmy fakt, że ja też nie potrafiłabym wtedy się dostać do szafek... od blokady dla dzieci działają i na mnie).

Moje dzieci mają dość szeroko zaznaczone granice odkrywania. Ja przyjęłam rolę obserwatora. Raczej nie ingeruję, choć czasem przytulam, jak Tymon zleci z parapetu albo stołu, na który się wspiął. Ja też spadałam z różnych dziwnych miejsc i żyję. Przecież nie da się nauczyć chodzić, nie upadając i tak samo nie da się nauczyć życia, nie żyjąc.

Ja jestem dość wyjątkową mamą pierworodnego. Nie czuję strachu, co bardzo mi się podoba, bo strach jest do kitu. Wolę racjonalnie oceniać sytuację niż się bać. Nigdy nie odczuwałam potrzeby kwokowania, stad też idea kontinuum czy waldorfska o daniu przestrzeni dziecku od razu do nie trafiły. Choć owszem, na myśl o wojnue czuję przerażenie, a gdy słyszę o kierowcy wsiadającym za kierownicę po alkoholu, włącza mi się lwica. Zamordowałabym ;) nie, nie, ale na policję zadzwoniłabym na bank, bez wahania.
A co z tymi zabezpieczeniami? Owszem, miałam na początku kilka, a potem naszły mnie takie refleksje, jak Ciebie. Zresztą, dużo sobie z Młodym w tym czasie omówiliśmy. Poparzył się (pozwoliłam mu, sama pokazałam, jak dotykam b.gorącego kubka i jak to boli, ostrzegłam go) i odtąd zawsze na widok kubka migał znak "gorący". Wprowadziłam znaki "brudny", "śmieci" i "niebezpieczny" i wytłumaczyłam, by nie dotykał noży z czarnymi trzonkami, bo są ostre. Znam jeszcze jedną dziewczynę stąd, która była równie wyluzowana.
U nas wszystko skutkowało genialnie. Myślę, że mimo wszystko mam aż za ostrożne dziecko, choć uważnie obserwując pozwalałam mu na wszystko, oprócz wywalania śmieci i chlastania się nożem z palucgem w kontakcie.
Co mnie wykańcza, to ludzie nieustająco zwracający uwagę mojemu dziecku. Choć ja jestem obok. To już niestety poważne podważanie moich konpetencji.

Widzę, że mamy ze sobą wiele wspólnego. Ja też uwielbiam herbatę, szczególnie zieloną, a także jestem mamą i kocham dzieci! Fajny blog!