Wbrew wszelkim pozorom, herbaciana nie uległa nagle napadowi straszliwego leniwca, ani też nie wessały jej żadne życiowe dramaty. Żadnych burz ani wielkich uniesień. A jednak coś się stało, skoro tak zaniedbałam pisanie... źródło A oto, co się działo: Zawierucha i mróz skutecznie demotywują, powodując jakieś takie ogólne "niechcemisię". BLW jest bardzo absorbujące, bo dotąd w tak liche dni

Dziś powinno zacząć się tak: foto stąd Ale nie zaczęło. Niestety. Dzień na NIE. Nic mi się nie chce, wszystko drażni, zimno i wieje za oknem, i niby głodno, ale jeść się nie chce. Włosy też sterczą mi na wszystkie strony - znaczy te nieliczne, które przegapiły nocny desant na poduszkę i są chwilowo jeszcze skazane na moje towarzystwo. Jest irytująco szaro i marudnie. Nie lubię takich

Dni mi lecą jak szalone, nie ma jak przysiąść do pisania, no zupełnie.  Dziś jedyną dłuższą drzemkę Zosi akurat spędziłyśmy na spacerku, rozkoszując się leśnym powietrzem przy -8 ;) Później jakoś spanie jej nie szło... Za to jedzenie idzie, oj idzie! Wczoraj była istną entową córą, z prawdziwie omszoną brodą, która wyrosła po zajadaniu się brokułem :) Mamy już nawet za sobą pierwsze udane wysadzanie

Ech, widzicie, tak sobie do serca wzięłam to pełne przeżywanie każdej chwili, że 3 rozpoczęte posty zawisły w roboczym eterze, a tu tyle nowych tematów ciśnie się na klawiaturę! Kiedy ja to ogarnę? Ale za to ile radochy mamy! Wczoraj na ten przykład odtańczyliśmy z Lubym i Zofiją co najmniej połowę repertuaru Fasolek, zmieszanego z OneRepublic i The Lumineers. Mało tego! Zośka dziś oficjalnie skończyła

Zaczęłam pisać o kilku ważnych sprawach, którymi chciałabym się z Wami podzielić... ale przestałam. Przestałam, bo przypomniałam sobie fragment książki, który dziś przeczytałam. Znacie "Babcie i Aniołowie" Eduarda Martina? Jeśli nie - przedstawię Was sobie :) Fragment z rozmowy zatytułowanej "Receptura": Wnuk usiadł przy stole, wdrapał się na krzesełko i zabrał się do jedzenia, mówiąc: -

Jak Wam minął dzień? Dzieci - te większe i te mniejsze - porozpieszczane, najedzone i obcałowane? ;) My też świętujemy wraz z Dziadkami! Dni Babci i Dziadka w moich wspomnieniach pachną faworkami i pączkami... W tym roku jest inaczej - oplata nas zapach babeczek, pierogów i (podobno, jutro sprawdzimy!) pieczonej kaczki. Też fajnie! :) Co Dziadkowie nam dają? Wiadomo! Mnóstwo miłości, cierpliwości,

O rety rety, co za szalony czas! Weekend minął nam w tempie tak zawrotnym, że od razu przydałby się drugi, taki na odpoczynek... ;) Zosia nasiąkła wielokulturowością, było tatarsko-turecko-polsko-japońsko! W dodatku w międzyczasie chwycił porządny mróz i zrobiło się tak, jak to na naszym północnym-wschodzie być powinno (tylko nie wiedzieć czemu polarnym misiów jeszcze brak). Czyli oczy się śmieją,

Skoro już byłam w temacie Muminkowym, dorzucę coś jeszcze :) Mianowicie, jedyny prezent gwiazdkowy jaki w tym roku udało mi się własnoręcznie zrobić (no, przynajmniej częściowo własnoręcznie) był Muminkowy zegar - który może zawitać na bloga, bo w końcu trafił do swego uroczego, 2-letniego właściciela :) Właściciel ów, o dłuuuugich rzęsach i rozbrajającym uśmiechu, jest jednocześnie najmłodszym znanym

Zima, w końcu! Nie powiem, pasowała mi ta nasza pokręcona jesienna pogoda, ale troszkę bieli dobrze światu robi... :) Jaśniej, pogodniej i czyściej wokoło ;) A w domu cieplutko dla kontrastu, w kolorach, uśmiechu i zapachu chai... Taką zimę lubimy! Skoro już tak sielsko, cieplutko i pogodnie się zrobiło, herbaciana załączyła Muminki... bo zima w Dolinie Muminków jest jeszcze fajniejsza! I pachnie

Ciężko jest spędzić aktywnie niedzielę po nieprzespanej nocy. Wiem, że wiele z Was notorycznie walczy z przemęczeniem i wiem, że nieprzespane noce to dla wielu matek codzienność i smutna norma... Ale jako, że u nas to ewenement, mój wzięty z zaskoczenia organizm całkiem nie radził sobie z przetrawieniem sytuacji i się z lekka wykrzaczył... A wykrzaczona herbaciana wygląda dosłownie o tak: bezbłędna

Post niemerytoryczny i nic nie wnoszący - muszę się po prostu podzielić domową radością... Dziś bowiem mój luby niczym Kotobus przywiózł nam do domu kawałeczek leśnego świata Totoro -przyniósł ze skrzynki paczuszkę z Japonii (ﾉ´ヮ´)ﾉ*:･ﾟ✧ Zosia od razu zabrała się za rozpakowywanie, ledwie udało mi się uchronić zawartość przed zjedzeniem :D  A w środku były ciepłe życzenia

Walka o ssanie - co, ile i dlaczego powinny ssać nasze maluchy? Smoczka, kciuka, tetrę, czy podtykaną super często pierś? Temat stale dla nas aktualny i często dręczący myśli... Bo wiemy już, co u nas wygrało, nie wiemy tylko, czy to dobrze :) Smok - pomimo całej mojej sympatii do tych mitycznych stworzeń, a nieco mniejszej do przedmiotów na ich cześć nazwanych - do Zośki nie przemówił. Nie dała

...czyli Zosia uczy się pływać :D tak, tak to niewątpliwie moja krew! Zośka w wodzie jest w swoim żywiole. Pół godziny zajęć minęło błyskawicznie, w ogólnym zaaferowaniu, chlapaniu, śmiechu i podskakiwaniu. I choć cała wyprawa była wyzwaniem logistycznym, to już od pierwszej minuty w wodzie wiedzieliśmy, że warto! W szatni Zosia rozglądała się ciekawie, pieluszkę pływajkę zaakceptowała bez problemu,

I znów nie o muffinkach! Ja to jestem, kurcze, obiecuję, obiecuję, a potem co? A potem spędzam przedziwny dzień w domu i nie dam rady myśleć o niczym innym, niż o różnych odmianach kotowizji... Tak tak, w końcu stało się jasne, że nasza Zośka jest nałogowym kotomaniakiem - a telenowela o nazwie "Yuko" nigdy jej się nie nudzi ;) Za to nasz kotowizor dostarcza rozrywki bez zbędnego zaangażowania,